Świat Lily

A można wiedzieć po kiego Ci samoobrona?! a liczba moga wskazuje zaangażowanie większej części rodziny w tą ... Eee... Rozrywkę... fajnie masz! Na moich zlotach rodzinnych najciekawsze co sie dzieje to w sumie... No w sumie to nic ciekawego sie nie dzieje. Chyba ze liczyc dziwnego wujka któremu sie wydaje ze wie wszystko o wszyskim, i który za każdym razem pyta "a Magda (jego chrześnica czy coś like that) jes od Ciebie starsza o rok prawda?" i pyta o to za KAŻDYM razem gdy mam nieszczęście go spotkać... Mama twierdzi ze robi to dlatego, ze chce sobie pogadać (poprzechwalac sie) ale nie wie jak zacząć dialog... No wiem, fajną mam rodzine =/

Hmm... Z punktu widzenia czytelnika będę Cie namawiać do pisania dalej, ale wiem z punktu widzenia pisarki (ale to dumnie zabrzmiało...), że jak pisze jedno i zabieram sie za coś innego to to pierwsze zostaje oddalone na dalszy plan... Z drugiej strony ja nie jestem dobrym przykładem, bo pisze trzy opowiadania na raz i mam pomysły na czwarte... to po prostu zależy od tego, czy jesli sie tym zajmiesz to czy będziesz dalej pisać dwa poprzednie

Ok wróć! Kim jest William?! Bo gadasz z osobą, która właśnie kończy czytać po raz drugi lilkę i żadnego Williama tam nie ma... Poza tym rozwieść ich?! NIE! Albo może...
Hmm... Ciężka decyzja... Wiem! To narazie dokończ świat Lily i potem napisz Lily i Syriusza ale po drodze zapisuj pomysły, żebyś nie pozapominała!

Aha, mówiłam, że się pojawił! Rozdział pt. Odpowiedzialność.

Cytuję:

Szli ustawieni w rzędach, wpatrując się z niemałym przerażeniem w stojącą na podeście Tiarę Przydzialu.
Vivien rozejrzała się dookoła. W tłumie starszych uczniów wypatrzyła Stevena, który uniósł kciuki do góry. Siedzące trochę dalej trojaczki posłały jej uśmiech.
Profesor McGonagall stanęła na środku, ściskając przed sobą pergamin.
- Wyczytam kolejno nazwiska – powiedziała, a gwar w Wielkiej Sali ucichł –Adams Rosalie.
Dziewczyna wyszła z tłumu, zaciskając dłonie na mundurku. Wszyscy patrzyli na jej przydział, wyczekując na werdykt tiary.
- Slytherin!
- Black Vivien!
Matt pokazał zaciśnięte kciuki. Spojrzała z przerażeniem na brata, który mówił jej coś bezgłośnie. Chociaż nie była w stanie tego zobaczyć była pewna wiadomości, którą jej przekazuje.
Na chwilę świat skryła ciemność. Zanim zdążyła się zdenerwować, Tiara wykrzyknęła.
- Gryffindor!
Przeszła do stołu Gryfonów. Na jej miejscu już siedziała drobna dziewczynka, która po chwili przysiadła się do stołu Ślizgonów.
- Wiedziałem, że przyniesiesz wstyd rodzinie – powiedział z uśmiechem Steven, klepiąc siostrę po ramieniu – Dobra robota.
- Pajac.
Kolejnych dwóch chłopców przeszło do Ravenclaw, a drobna rudowłosa dziewczyna, Julie Friedman trafiła do Slytherinu.
Dziewczyna patrzyła na przydział kolejnych uczniów z wielkim zaciekawieniem. Nadeszła kolej Matta.
- Lupin Matthew!
Trojaczki wychyliły się, żeby lepiej widzieć.
- Zgodnie z prognozami Pan Lupin powiększył szlachetne grono domu Lwa! – Powiedział Steven, gdy Matt zszedł z krzesełka a na jego miejsce wszedł wysoki blondyn, który po chwili szedł w stronę Puchonów.
-Masz dziś ze sobą jakiś problem? – spytała rozbawiona Vivien, a Steven pokręcił głową.
Kolejne wolne miejsca zapełniały się przy stołach. 
- Rainolds Patrica!
- Gryffindor!
Vivien uśmiechnęła się do dziewczyny, która usiadła na jej miejscu.
- Cześć – powiedziała.
- Snape Whiliam!
Obróciła zainteresowana głowę w stronę podestu, pewna, że gdzieś już słyszała to nazwisko. Zobaczyła tylko jak chłopak zeskakuje ze stołeczka i idzie w stronę stołu Slytherinu. Na jego miejscu siedział już piegowaty rudzielec.
- Whilkers Constanse!
- Gryffindor!
Dziewczyna przeszła przez Wielką Salę i zajęła miejsce obok Patrici.
- Cześć – powiedziała z uśmiechem – Jestem Connie.

Wyraziłam się więc dość niejasno, bowiem znali się, ale w dalszych latach połączyć ich miała początkowo przyjaźń a potem, doprowadzające do istnej rozpaczy dumnych rodziców miłość, uwieńczona "I żyli długo i szczęśliwie, chociaż niedzielne obiadki z rodzinami jadali co dwa tygodnie"

A widzisz Strasznie ich lubiłam w swojej głowie, mieli być taką kochaną i słodką parką Z ciekawostek, nasz Eddie początkowo miał być z Vivien na roku i mieli się przyjaźnić I tak prawdę mówiąc, od obiadków się zaczęło, pisałam sobie tak luźno opowiadanko i potem postanowiłam je wykorzystać w lekko zmodyfikowanej postaci, ale jednak

W sumie dobrze się stało, że nie doszłam do Eddiego, chociaż naprawdę, STRASZNIE żal mi Whiliama! Równie bardzo żałuję że nie miałam okazji podzielić się z wami Addie i Jamesem, to dwie postaci których strasznie mi żal bo dopieściłam je straszliwie i nie miały swojej szansy
No ale chociaż jest Eddie

Addie, nie Abbie Addison dokładnie i nie, nie zdrada, no gdzie! Przecież pisałam, że mieli się rozwieść, nie? Nie wiem czy sobie zdajesz z tego sprawę, ale ja gdybym nie skończyła, to w przeciągu bodajże trzech rozdziałów - z których dwa mam chyba jeszcze na dysku a jeden dodałam? - Lily i James nie byliby razem Miałam już prawie wszystko gotowy, cały misterny plan który wchodził w życie Ale Addie bardzo lubiłam, bardziej niż Lily, naprawdę!